گروه مطالعات منطقه ای - دانشکده حقوق و علوم سیاسی lawpol
مدیر گروه
اعضای هیئت علمی اصلی
معرفی گروه
جزئیات خبر
Regional Studies
16 11 2013 08:11
کد خبر : 10177945
تعداد بازدید : 92
نام گروه : گروه مطالعات منطقه ای
اهداف گروه :
تربیت و آموزش متخصصان و کارشناسان مختلف
طول دوره :
2سال کارشناسی ارشد 4 سال دکتری
نقش و توانایی فارغالتحصیلان :
کارشناس مناطق مختلف که آنها آموزش و مهارت فرا گرفته اند
گرایش های مقطع کارشناسی ارشد :
- گرایش خاورمیانه و شمال آفریقا
- گرایش آسیای مرکزی و قفقاز
- گرایش اروپا
- گرایش آمریکای شمالی
- گرایش آسیای جنوب شرقی
گرایش های مقطع دکتری :
- گرایش خاورمیانه و شمال آفریقا
- گرایش آسیای مرکزی و قفقاز
- گرایش اروپا
- گرایش آمریکای شمالی
رشته آموزشی مطالعات منطقه ای، در طول نیم قرن اخیر، در محافل دانشگاهی، علمی و پژوهشی در جهان، اهمیت فزاینده ای یافته است. این رشته، به عنوان یکی از رشته های مجموعه علوم سیاسی یکی از کاربردی ترین رشته در این حوزه علمی به شمار می آید.
در کشور ما هم این رشته بسیار حائز اهمیت، از سال 1380، تحت عنوان گرایش مطالعات منطقه ای، به عنوان یکی از گرایشهای زیر مجموعه گروه روابط بین الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، آغاز به کار کرد. تا اینکه در سال 1386، با تشکیل گروه مطالعات منطقه ای، این رشته آموزشی در این دانشکده دایر شد. این گروه، اولین و تنها گروه مطالعات منطقه ای در ایران است.
این رشته آموزشی دارای 13 گرایش است که در حال حاضر، در مقطع کارشناسی ارشد ناپیوسته، در چهار گرایش «خاور میانه و شمال آفریقا» ، «آسیای مرکزی و قفقاز» ، «اروپا» و «آسیای جنوب شرقی» ، و ، در مقطع دکتری ، در چهار گرایش «خاور میانه و شمال آفریقا» ، «آسیای مرکزی و قفقاز» ، «اروپا» و «منطقه آمریکای شمالی (حوزه نفتا)» دانشجو می پذیرد.
در طی این مدت، گروه موفق شده مجوز تاسیس «انجمن ایرانی مطالعات منطقه ای» را هم اخذ نماید.
اعضای هیأت علمی گروه ونیز جداول دروس گرایش های رشته مطالعات منطقه ای
»»»» درس مسائل سیاسی اقتصادی اروپا
»»»» دکتر موسوی
»»»» روش - پژوهش
»»»» منابع درس روابط میان کشورهای اروپا
»»»» منابع درس روابط ایران و اروپا (ازمون جامع)
»»»» منابع درس روابط منطقه ای خاورمیانه
»»»» منابع درس مسائل منطقه آسیای مرکزی و قفقاز
»»»» منابع درس مسائل منطقه ای خاورمیانه
»»»» نظریه ها
اشتراک گذاری
https://lawpol.ut.ac.ir/article/10177945